W poniższym tekście chcemy zainteresować Cię DODATKOWYM TERAPIAMI, które w naszym rozumieniu, są wspierającymi główne zaangażowania terapeutyczne, takie jak np: terapia behawioralna.
UWAGA! Terapie wspierające nie mogą być wiodącymi w całej rehabilitacji autyzmu, a jedynie uzupełniać ją.
Pamiętaj, drogi rodzicu że „im dalej w las, tym więcej drzew!” Są takie instytucje, które bezpodstawnie i kłamliwie próbują zbić interes życia, na „terapii” autyzmu, obiecując wyzdrowienie Twojego dziecka. Zalecamy w tym względzie ogromną ostrożność, nie pozwól, by ktoś bawił się Twoją nadzieją!!!
W rehabilitowaniu naszych dzieci bardzo często zauważyliśmy też niebezpieczne zjawisko tzw: przestymulowania dziecka.
Ilość terapii nie równa się jakości i ich efektywności! Mózg każdego człowieka ma ograniczone możliwości przyswojenia nowych bodźców. Pamiętaj, by koniecznie poinformować terapeutę wiodącego o zamiarze wprowadzenia nowej, dodatkowej terapii.
ANIMALOTERAPIA – metody wspomagające rehabilitację osób niepełnosprawnych przy wykorzystaniu wyszkolonych zwierząt jako terapeutów. Terapie ze zwierzętami oddziałują jednocześnie ruchowo, sensorycznie, psychicznie oraz społecznie.
Dogoterapia – terapia z udziałem wyszkolonego psa wraz z wyszkolonym opiekunem. Zajęcia z psem wspomagają rozwój społeczny, emocjonalny, intelektualny, rozwój komunikacji oraz sprawność i koordynację ruchową. Terapia ma na celu stworzenie pozytywnego kontaktu między dziećmi a psem, daje poczucie bezpieczeństwa, uczy panowania nad emocjami, poprawia koncentrację oraz koordynację ruchową, zmniejsza nadwrażliwość na bodźce dotykowe, poprawia rozwój komunikacji i pobudza zmysły. Efektem jest też wyciszenie się i przełamanie lęku przed psem.
Felinoterapia – terapia z udziałem kota, która ma na celu poprawę kondycji psychicznej i fizycznej poprzez głaskanie ciepłego futra i słuchanie mruczenia. Następuje wyciszenie, zmniejsza się poczucie samotności, rozwija zdolność okazywania uczuć i emocji.
Hipoterapia – terapia z udziałem konia. Hipoterapia pobudza zmysły – dotyk sierści, parskanie, skupianie uwagi; usprawnia – utrzymywanie równowagi i rozluźnienie spiętych mięśni; relaksuje i uczy. Dodatkowo koń daje wrażenie chodu ludzkiego.
Onoterapia – terapia z udziałem osła, muła lub oślika, odmiana hipoterapii. Osioł pomimo podobieństw do konia ma większe predyspozycje do pracy z dziećmi. Jest mniejszy, ma bardziej stateczny chód, rzadko kiedy kłusuje, jest mniej płochliwy od konia, cierpliwy i ciekawski.
Delfinoterapia – terapia z udziałem delfina, który emituje dźwięki, regenerujące uszkodzone komórki, odblokowujące emocje oraz działające na poprawę rozwoju.
Alpakoterapia – terapia z udziałem alpak poprawia koordynację ręki, wycisza, dodaje pewności siebie, daje poczucie bezpieczeństwa.
Terapia z udziałem różnych zwierząt – króliki, chomiki, świnki morskie, ptaki, kozy, owce, świnie, kury, nawet płazy i gady hodowlane.
MUZYKOTERAPIA jest dyscypliną, która używa języka dźwięków muzycznych, w diadzie lub grupach jako środek w systematycznym procesie interwencji, mającym na celu zapobieganie, rehabilitację lub terapię. Wszystkie patologie leczone za pomocą muzykoterapii są powiązane z komunikacją zarówno na płaszczyźnie kognitywnej, jak i uczuciowej (Franco, 1999).
Muzykoterapia została zdefiniowana (przez Bruscia) jako „systematyczny proces interwencji, podczas którego terapeuta pomaga pacjentowi osiągnąć zdrowie, używając muzycznych doświadczeń oraz relacji, które się dzięki nim rozwijają jako dynamicznych czynników powodujących zmianę” (Robarts, 2009).
Współczesna muzykoterapia opiera się na założeniu, że wszyscy mamy wrodzoną muzykalność i że jest ona tak solidnie zakorzeniona w naszym mózgu, że może przetrwać poważny uraz neurologiczny czy upośledzenie. Dzięki temu muzykoterapia może być postrzegana w sposób prezentowany w definicji K. Bruscii (Robarts, 2009).
Podczas pracy z pacjentem z autyzmem może się okazać przydatne przeniknięcie do jego wewnętrznego świata oraz, osiągnąwszy to, stworzenie poprzez prymitywne i prawie nieuporządkowane ramy muzyczne poczucia satysfakcji z oczekiwania na coś, a także zaciekawienia wobec nieoczekiwanych wydarzeń. Specyfika autystycznego zachowania w aktywnych działaniach odzwierciedlana jest w stereotypach. Z drugiej strony, stereotypowe ruchy i myśli są ściśle powiązane z głównymi elementami w muzyce i, w szczególności, z rytmem (Franco, 1999).
„Muzykoterapia ma związek z budowaniem bezpiecznego miejsca, miejsca spotkań, gdzieś, gdzie można się czuć równym; podstawy doświadczenia, w którym w naszych ciałach zapamiętywane są emocje oraz powiązania z innymi osobami, równorzędnie znajdującymi się we własnej przestrzeni. Muzykoterapia może być modyfikowana i definiować ograniczenia i sztywność konwencji społecznych. Może ona być modulowana, aby pokazać, że ci znajdujący się w bezpośrednio konfrontacyjnym ja-w-stosunku-do-innych świecie, mogą być również pośrednio konfrontacyjni w samo-posiadający sposób, pokazujący, że życie nie jest tylko biało-czarne, ale posiada całe spektrum pomiędzy”
Donna Williams, osoba zdiagnozowana jako autystyczna (Berger, 2002).
HIPERBARIA TLENOWA
Hiperbaria tlenowa to ceniona na całym świecie i uznana przez środowisko medyczne, podparta badaniami naukowymi, nieinwazyjna, bezpieczna, lecz przede wszystkim skuteczna metoda leczenia wielu schorzeń. Nie do przecenienia dla ludzkiego zdrowia jest siła oddziaływania na organizm hiperbarii tlenowej. Ekspozycja organizmu na czysty tlen znajdujący się pod zwiększonym ciśnieniem w szczelnym pomieszczeniu (jakim jest – komora hiperbaryczna), skutecznie wysyca nim tkanki. Cząsteczki tlenu przenikają wtedy nie tylko do czerwonych krwinek – jego stężenie zwiększa się znacząco także w układzie limfatycznym, płynie mózgowo-rdzeniowym i osoczu. Nawet 8-krotnie zwiększa liczbę multipotencjalnych komórek macierzystych, które przemieszczając się do uszkodzonych tkanek powodują ich regenerację. Dlatego z powodzeniem stosuje się ją u osób z zaburzeniami neurorozwojowymi ze spectrum autyzmu, Zespołem Aspergera, Mózgowym Porażeniem Dziecięcym, czy Zespołem Downa. Ponadto hiperbaria tlenowa jest doskonałą metodą leczniczą u pacjentów ze schorzeniami neurologicznymi, ostrymi i przewlekłymi stanami zapalnymi, a także urazami sportowymi.
Doświadczenie Centrum Hiperbarycznego Concept oparte na ponad 5 tysiącach wykonanych zabiegów ze szczególnym uwzględnieniem dzieci ze spektrum autyzmu, jasno wskazuje na pozytywne efekty tejże terapii. Wielu pacjentów odnotowuje spektakularne efekty w przeciągu trzech miesięcy od zakończenia pełnego cyklu terapeutycznego.
Dr.Jamesa Neubreder, który opiekował się 5000 dzieci z autyzmem i poświęcił na prace terapeutyczne 75000 godzin, twierdzi, że tlenoterapia hiperbaryczna jest jednym z najcenniejszych narzędzi w leczeniu autyzmu. Spośród pacjentów 80% rodziców zauważyło pozytywne zmiany u swoich dzieci i mogło potwierdzić skuteczność tej terapii.
Działanie HBOT u dzieci ze zaburzeniu neurorozwojowymi w tym m.in. spektrum autyzmu, mózgowym porażeniem dziecięcym i zespół Downa:
1. Działanie przeciwzapalne – zmniejszenie stężenia prozapalnych substancji biochemicznych, zwłaszcza CRP i cytokin
2. Proces angiogenezy – tworzenia nowych naczyń krwionośnych. Angiogramy przed i po terapii wykazały powstanie krążenia obocznego już po 10 sesjach HBOT,
3. Zwiększenie przepływu krwi niezależnie od utworzenia nowych naczyń krwionośnych – poprzez badanie SPECT udowodniono, występowanie mechanizmu rozszerzenia naczyń przy zmniejszaniu się stanu zapalnego co wtórnie prowadzi do zwężania naczyń krwionośnych,
4. Zmniejszenie nasilenia stresu oksydacyjnego oraz zwiększenie aktywności kluczowych enzymów przeciwutleniających,
5. Zwiększone utlenianie w funkcjonujących mitochondriach – zwiększona produkcja energii poprzez aktywację „uśpionych mitochondriów”,
6. Zwiększona produkcja nowych mitochondriów, będąca wynikiem zastosowania terapii HBOT,
7. Zwiększenie dostaw tlenu bezpośrednio do komórek – przez ominięcie funkcjonalnie upośledzonych cząsteczek hemoglobiny, będących skutkiem nieprawidłowych form porfiryn,
8. Poprawa kliniczna w przypadku zaburzeń immunologicznych i autoimmunologicznych,
9. Zmniejszenie ilości bakterii / drożdżaków stwierdzonych w jelicie i nie tylko,
10. Zmniejszenie obciążenia wirusowego ogólnoustrojowego oraz zmniejszenie obecności wirusów w śluzówce jelitowej,
11. Zwiększenie produkcji komórek macierzystych w szpiku kostnym. Udowodniono że możliwy jest także transfer komórek macierzystych do OUN,
12. Zwiększenie produkcji i wykorzystania serotoniny (działanie HBOT można porównać do działania leków przeciwdepresyjnych).
Tak jak do każdej innej formy leczenia, tak i do zabiegów w komorze hiperbarycznej przypisane są określone przeciwwskazania. Podczas szczegółowego wywiadu medycznego z fizjoterapeutą są one bardzo dokładnie omawiane. Jeżeli występują obiekcje odnośnie stanu zdrowia, pacjent kierowany jest na konsultacje lekarską.
Opracowano: Zespół Fizjoterapeutów Centrum Hiperbarycznego CONCEPT
http://www.centrum-hiperbaryczne.pl/
Zebrała: Natalia Przybylska